Ο θάνατος του εμποράκου
Μπορεί η εξέλιξη της τεχνολογίας να καταργήσει τις εμπορίες αυτοκινήτου;ΓΙΑ πολλούς η ύπαρξη των εκθέσεων αυτοκινήτου αποτελεί μια τρομερή σπατάλη χώρου και χρημάτων. Με την προσβασιμότητα στο Διαδίκτυο να είναι πλέον μια πραγματικότητα για όλους μας, η αυτοκινητοβιομηχανία έχει στα χέρια της κάποια παραπάνω εργαλεία απ’ ό,τι στο παρελθόν, κι έτσι ολοένα και πιο συχνά ακούγονται φωνές που θέλουν να έρχεται το πολύ σε μία πενταετία το τέλος του «εμποράκου». Αναμφίβολα, σήμερα δε χρειάζεται κάποιος να γράψει δεκάδες χιλιόμετρα (κάποτε απλώς κατηφόριζες τη Συγγρού για να περάσεις απ’ όλες τις αντιπροσωπείες) ώστε να ενημερωθείς για τα νέα μοντέλα, τις τιμές τους, τον εξοπλισμό τους ή τα χρηματοδοτικά τους προγράμματα. Μπορείς πλέον να το κάνεις σε λίγη ώρα από τη δουλειά σου, το σπίτι σου ή ακόμα και από μια καφετέρια με το φορητό υπολογιστή σου ή το έξυπνο κινητό σου.
Παράλληλα, οι εταιρείες παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις σε σχέση με τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Με 500 εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως, δε θα ήταν δυνατόν να αγνοήσουν το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει το Facebook στις πωλήσεις αυτοκινήτων.
Μπορεί, όμως, η τεχνολογία να υποκαταστήσει τη βιωματική εμπειρία που ο υποψήφιος αγοραστής ζει με την επαφή του με ένα αυτοκίνητο; Μπορεί μια εικονική περιπλάνηση 360ο στο εσωτερικό ενός μοντέλου από την οθόνη ενός υπολογιστή να συγκριθεί με την πραγματική αίσθηση που παίρνεις όταν κάθεσαι πίσω από το τιμόνι του και αγγίζεις τις επενδύσεις του σαλονιού, διαπιστώνεις τους χώρους του με τα ίδια σου τα μάτια και νιώθεις τη μυρωδιά του;
Η άποψή μας είναι πως όχι. Αναμφίβολα, το ηλεκτρονικό εμπόριο έχει κατακτήσει ένα σημαντικό μερίδιο των πωλήσεων, σε πολύ συγκεκριμένες όμως κατηγορίες καταναλωτικών ειδών. Έτσι, μάλλον ως σπάνια μπορούμε να κατατάξουμε την περίπτωση ενός γνωστού μας που παρήγγειλε την κρεβατοκάμαρά του από το Amazon... Η συγκεκριμένη επιλογή είχε προφανώς καθαρά οικονομικά κίνητρα, όπως και η αγορά για παράδειγμα μιας 3D τηλεόρασης «γιατί ήταν προσφορά με 399 ευρώ».
Στο χώρο του αυτοκινήτου τα πράγματα λειτουργούν λίγο διαφορετικά, καθώς οι κατασκευαστές αντιλήφθηκαν εγκαίρως ότι μια εμπορική προσφορών μπορεί μόνο να ευτελίσει το προϊόν και στο τέλος να συρρικνωθούν τα έσοδά τους. Έτσι, ακόμα και οι εταιρείες που κάποτε ως βασικό τους όπλο είχαν το «value for money» σήμερα ποντάρουν στο συναίσθημα που αποκομίζει ο αγοραστής από το σχεδιασμό, την ποιότητα των υλικών και το χαρακτήρα των αυτοκινήτων τους; Για να πετύχει μια τέτοια συνταγή, ο υποψήφιος αγοραστής θα πρέπει να έρθει σε επαφή με το προϊόν, οπότε η νέα τεχνολογία αναγκαστικά μένει στο περιθώριο, σε ρόλο καθαρά πληροφοριακό. Ακόμα και η δύναμη των social media αμφισβητείται. Σε μια πρόσφατη έρευνα στην Αμερική που αφορούσε 1,5 εκατομμύρια επισκέπτες ιστοσελίδων εμπόρων, μόνο οι 9.400 προήλθαν από κάποιο site κοινωνικής δικτύωσης και απ’ αυτούς μόνο 6 προχώρησαν σε κάποια περαιτέρω επικοινωνία...
Αφήσαμε για το τέλος το πιο σημαντικό απ’ όλα, την ανθρώπινη επαφή. Ορισμένοι υποβαθμίζουν τη σημασία της, όπως έπραξε πριν από μερικά χρόνια ένας πολυκινηματογράφος, αντικαθιστώντας το προσωπικό για τις τηλεφωνικές κρατήσεις (κίνηση που εν μέρει πήρε πίσω αργότερα) με ένα απρόσωπο σύστημα φωνητικής αναγνώρισης. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που έπεσα πάνω στο νέο σύστημα και προσπαθούσα να κλείσω εισιτήρια για μισή ώρα, οδηγώντας από τη Γλυφάδα μέχρι την Κηφισίας. Και απέτυχα... Πού να ζητούσα και κάτι περισσότερο ιδιαίτερο, π.χ. τέσσερα εισιτήρια σε δύο διαδοχικές σειρές δίπλα σε διάδρομο. Μπορεί στα μάτια των νεότερων να μοιάζω με τις γριές που περιμένουν μιάμιση ώρα στα γκισέ της Εθνικής Τράπεζας για να πραγματοποιήσουν μια συναλλαγή, αρνούμενες να κατανοήσουν τη λειτουργία και την ευκολία των ΑΤΜ! Από την άλλη θέλω να πιστεύω ότι, παρά την όποια εξέλιξη της τεχνολογίας, θα μπορείς και στο μέλλον σε ένα εστιατόριο να πληροφορείσαι από το σερβιτόρο για το μενού της ημέρας, να του ζητάς βοήθεια προκειμένου να επιλέξεις κρασί και να διαμορφώνεις το γεύμα σου ανάλογα με τα γούστα και τις ανάγκες σου._ Μ. Σ.